Niepokojące zjawisko

Czytam książkę "LaTeX - książka kucharska" i zaczyna mnie niepokoić ilość błędów językowych, jakie znajduję w tej lekturze.

Książka opisuje system składu publikacji i to system, który kojarzony jest z bardzo wysoką jakością. To skojarzenie automatycznie przenosi się również na treść, ale nie chodzi mi nawet o przesłanie, narrację, itp. ale poprawność języka pod względem składni oraz logikę wypowiedzi.

Początek książki brzmi tak:

Wszystko zaczęło się 30 marca 1977 roku. Donald E. Knuth usiadł przy

swoim masywnym, drewnianym biurku ze zdobionymi nogami, w stylu typo-

wym dla gabinetów Uniwersytetu Stanforda, by rozpocząć dzień od spraw-

dzenia bieżącej poczty. Przez niewielkie okno za jego plecami wpadał kli-

mat poranka w San Francisco w towarzystwie ciepłego, wiosennego słońca.

Rany boskie! Od kiedy klimat może wpaść przez okno!? I to jeszcze w towarzystwie. Nie chcę być złośliwy i przemilczę styl powyższych zdań. Dalej jest jeszcze trochę grafomanii, a potem na przykład takie zdanie:

Zbiór 256 znaków nie mógł jednak wyczerpać potrzeb wszystkich narodów.

Zaraz, zaraz... czy można wyczerpać potrzeby? Potrzeby się zaspokaja, wyczerpują się zasoby. Zdanie powinno brzmieć:

Zbiór 256 znaków nie mógł jednak zaspokoić potrzeb wszystkich narodów.

"Przeszedłem" jeszcze kilka rozdziałów i, na szczęście, jest dużo lepiej - części te, w większości ściśle technicznie, nie zawierają wpadek.

Na razie.